روند قدرت گیری ترکان در تاریخ ایران

نداشت،در هر دورهء تاریخی،متناسب با راهبردی که حکومت‌های وقت در برابر ترکان اتخاذ می‌کردند،آن‌ها نیز برای راه‌یافتن به ایران متمدن،تدابیر جدیدی می‌اندیشیدند.تا اینکه‌ سرانجام،بر اثر تغییر بافت اجتماعی منطقهء شمال شرق ایران به نفع حضور ترکان و همچنین‌ تضعیف حکومت‌هایی چون سامانیان و آل بویه،ترکان توانستند،نخست در شمال شرق ایران و سپس در تمام فلات ایران،حکومت را به دست گیرند.خاستگاه ترکان صحراهای جنوب سیبری بوده است.شمار زیادی از ترکان در قرون اولیهء اسلامی به تدریج به منطقهء ماوراء النهر و خراسان راه یافتند.حضور ترکان شرایط سیاسی و اجتماعی منطقه را به گونه‌ای متحول ساخت که،از نیمهء دوم قرن چهارم هجری،حاکمیت این‌ منطقه در دست عناصر ترک‌نژاد غزنویان و قراختائیان قرار گرفت.این تحقیق بر آن است که به‌ سؤالات تاریخی ذیل پاسخ دهد:به چه علت-و یا عللی-منطقهء ماوراء النهر و خراسان در دورهء زمانی مورد نظر شاهد حضور روز افزون ترکان گردید؟آیا حکومت‌های وقت خراسان و ماوراء النهر مواضع راهبردی یکسان و واحدی در برابر ورود ترکان داشتند و یا این که هر کدام‌ از این حکومت‌ها موضع راهبردی متفاوتی اتخاذ کرده بودند؟آیا حضور ترکان در این منطقه‌ در نقاط دیگر جهان اسلام نیز تأثیر گذاشت؟و سرانجام اینکه چگونه ترکان توانستند در ایران‌ حکومت را به دست گیرند؟ سرزمین اولیهء ترکان منطقهء زیست-محیطی صعب و دشواری را بر آن‌ها تحمیل می‌کرد. ترکان،به علت تنگی معیشت و اوضاع اجتماعی توأم با کشمکش و نداشتن امنیت اجتماعی، متوجه سرزمین‌های آباد و متمدن ایران گردیدند،ولی از آن جهت که،پس از حکومت‌ ساسانیان در قرون اولیه اسلامی،حکومت واحد و یکسانی در مناطق شمال شرقی ایران وجود

امویان ، کوچ‌نشینی ، ساسانیان ، عباسیان ، غزنویان ، طاهریان ، سامانیان ، قراخانیان ، ترک ، ترکمان ، کوچ ، قبیله ، طایفه ، صحراگردان